Camagüey- Bayamo

17 januari 2020 - Bayamo, Cuba

Bij vertrek deze morgen bleek onze bus kapot te zijn. Gelukkig stond er een andere bus werkloos op de parkeerplaats van het hotel, dus kregen we een nieuwe, iets luxere bus en een andere chauffeur. Daarmee reden we naar Bayamo. Het landschap was hier duidelijk anders dan we verder naar het westen hadden gezien: minder vegetatie en het zag er wat dorder uit. Na onze koffiestop in Las  Tunas zagen we suikerriet- en bananenplantages en rijstvelden.

Rond 12 uur waren we in Bayamo. Nadat we onze koffers bij de receptie van het hotel hadden achtergelaten, had Eduardo een verrassing voor ons. We liepen naar een locatie even verderop en daar zat een band op ons te wachten. We kregen we een lekkere cocktail en daarna werden we uitgenodigd om mee te doen aan het dansen van de salsa, cha-cha-cha en conga. De laatste twee wilden wel lukken, maar van de salsa kwam niet veel terecht, al was er één koppel dat het erg goed kon. Na deze verrassing hadden we de lunch en daarna keerden we terug naar het hotel om in te checken.

Dat betekende dat we de rest van de middag zelf konden invullen. Ons hotel stond aan het centrale Plein van de Revolutie. Bayamo was de tweede koloniale nederzetting die in Cuba werd gesticht (1513). De stad heeft haar naam en faam te danken aan Carlos Manuel de Céspedes. Deze plantage eigenaar liet in 1568 zijn slaven vrij en riep de eerste onafhankelijkheidsoorlog uit op het huidige Plein van de Revolutie. Hij wordt dan ook de 'vader des vaderlands' genoemd. Bayamo was de eerste stad die zich bevrijdde van de Spanjaarden. Op 11 juni 1568 werd hier voor het eerst het Cubaanse volkslied "La Bayamesa" gezongen. De muziek en tekst van het lied staan op het plein in brons afgebeeld onder de buste van de tekstschrijver Perucho Figueredo.

Bovenstaande historische gebeurtenissen zijn waarschijnlijk de belangrijke redenen om deze stad te bezoeken, want behalve het mooie plein en een mooie winkelboulevard was er niet veel te beleven. Omdat we de dag daarop de bergen zouden ingaan, liepen we een paar supermarkten binnen  Daar zagen schappen vol met bijvoorbeeld alleen maar bonen, pasta o.i.d., terwijl de schappen in een groot deel van de winkel helemaal leeg waren. We zagen ook dat mensen voor een bonnetje drie flessen olijfolie kregen. Het is voor de Cubanen blijkbaar elke dag maar afwachten wat voorradig is. Wat ook opviel, was dat de mensen maar mondjesmaat werden toegelaten in de winkels.

Aan het eind van de middag hebben we nog even op een terrasje gezeten waar ongeveer 10 personeelsleden niets stonden te doen en er uiteindelijk één de moeite nam om onze bestelling op te nemen. Op de ijslijst stonden wel 15 verschillende ijsjes, maar uiteindelijk bleken er maar drie voorradig te zijn. Na een opfrisbeurt in het hotel hebben we heerlijk gegeten in een klein restaurantje niet ver van het hotel.

Foto’s

1 Reactie

  1. Lieke:
    18 januari 2020
    De situatie is op dit moment erg slecht in Cuba en verslechterd met de dag. Ik ben nu 3 weken in Santiago en al die tijd is er bijna niet aan water, frisdrank of sap te komen, de schappen zijn kreeg in de supermarkt. Deze week is op tv bekend gemaakt dat de laatste boot die uit Venezuela terug is gekomen leeg was terwijl die vol gas had moeten zitten. Er zijn dus geen gasflessen meer te krijgen. Dat betekent als de gasfles leeg is men niet meer kan koken! Praktisch iedereen komt op had hier. Er is n groot tekort aan van alles. Ook oa deodorant, tandpasta en toiletpapier is praktisch niet meer te krijgen. In 1994/1995 hebben ze hier de "speciale periode" gehad. Toen was er praktisch niets te koop ook geen voedsel en is er veel honger geleden. De mensen hier zijn erg bang dat er weer zo'n periode komt nu. Triest om te zien!!