Memories Holguin

Gelukkig scheen de zon toen we deze morgen naar het ontbijtrestaurant liepen. Het was echter nog wel fris, zodat we toch maar een trui of vest aantrokken. Tijdens de wandeling na het ontbijt waren die echter al gauw overbodig. We hebben het hele resort eerst even verkend want daar waren we nog niet aan toegekomen. Aansluitend hebben een stuk over het strand gewandeld. Daar lagen inmiddels al heel wat zonaanbidders. Helaas voor hen verdween de zon tegen het middaguur achter een zwaar bewolkte hemel. Na de lunch was die bewolking gelukkig helemaal weggetrokken en konden we onder een stralend blauwe lucht nog genieten van een middagje strand.

Dat was een mooi reflectiemoment. Terugkijkend op deze Cubareis hebben we een aantal mooie dingen gezien en meegemaakt, maar het meest waardevolle is wat we over Cuba, de Cubanen en hun manier van leven gehoord, gezien en geleerd hebben.

"In  Cuba is alles anders! Er is wat er is!  Als iets niet jouw probleem is, maak je je er ook niet druk over. Na drie weken kun je Cuba niet begrijpen; de Cubanen zélf begrijpen Cuba soms niet eens. Cuba heeft geen roofdieren, alleen gieren en schoonmoeders. In Cuba zijn geen armen en rijken; er zijn wel Cubanen die (veel) meer of (veel) minder hebben dan andere Cubanen". 

Zomaar wat uitspraken die we (regelmatig) hoorden van onze Cubaanse gids Eduardo, die dat allemaal prima in onze taal kon verwoorden. En dat deed hij ook, volgens sommige reisgenoten zelfs veel te veel. Op alle (ook kritische) vragen ging hij uitgebreid in. Hij was erg open over allerlei zaken en daarom hebben we veel over Cuba geleerd zonder het allemaal te kunnen begrijpen, omdat veel zaken voor ons  niet logisch zijn. 

Cuba is als gevolg van zijn socialistische systeem en de blokkade door de USA en veel andere landen, die de USA daarin (moeten) volgen, beslist geen welvarend land. Dat zagen we snel genoeg genoeg aan de huisvesting van veel Cubanen, de bedelaars, de transportmiddelen, de lege schappen in de supermarkten en we merkten het ook als we in restaurants of bars dingen van de kaart bestelden die er niet bleken te zijn. Toch is er veel vrolijkheid en dat komt door de muziek die je overal hoort, maar vooral door de levenshouding van de gemiddelde Cubaan. Ze schijnen zich nergens druk over te maken en nemen de dingen zoals ze komen. Daarom zagen we overal groepen Cubanen geduldig staan wachten op vervoer, niet wetende wanneer dat zou komen. De staat zorgt ervoor dat ze niet om hoeven te komen van de honger, dat ze gratis onderwijs kunnen volgen en gratis van de gezondheidszorg gebruik kunnen maken. Grote vraag voor ons was hoe lang dit land dit nog op deze manier vol kan houden. De jonge generatie maakt via social media kennis met de welvaart in andere landen en heeft veel minder met Fidel, Che en de revolutie dan de oude generatie die daarmee is grootgebracht. Wat gaat er gebeuren als zij de dienst gaan uitmaken?

Het reisgezelschap waarmee we deze reis hebben gemaakt, was ook anders dan anders. De groep hing als los zand aan elkaar. Dat had er waarschijnlijk mee te maken dat een aantal bevriende stellen deze reis samen maakten. Zo hadden we een zestal uit Haarlem / Heemstede, een leuk kwartet uit Limburg, een gezellig viertal Nijmegenaren en een zeer aardig kwartet uit Apeldoorn / Groenlo. Hoewel die reisgenoten wel vriendelijk en gezellig waren en ook contact zochten met de anderen, zaten ze bijv. bij de maaltijden toch altijd bij elkaar. Dan was er ook nog een stel dat zoveel mogelijk hun eigen plan trok en daardoor wel eens voor ergernis zorgde maar waarmee we ook wel konden lachen. Twee jonge stellen en een vader en dochter waren ook wel aardig, maar daar hadden we ook niet veel contact mee. Misschien lag het ook wel aan ons zelf en hadden we zelf meer initiatief moeten nemen. Het gevolg was dat wij meestal de tafel deelden met Jaap & Ria en Teun & Jolanda. De verdeeldheid in de groep kwam tijdens de reis meerdere malen naar voren. Zo kwam er geen gezamenlijke fooienpot, was er onvrede over het feit dat vaak dezelfde personen vóór in de bus zaten en was er ook geen consensus over de fooi voor de chauffeur en gids, zodat de meesten zelf iets in een envelop stopten voor die twee. 

Desalniettemin hebben we genoten van deze reis en hadden we deze ervaring niet willen missen. Misschien helpt het ook om meer te waarderen hoe goed we het in Nederland hebben.

Toen we genoeg hadden van de zon en het zand, hebben we lekker zitten kletsen en borrelen met het zeer aardige kwartet uit Apeldoorn en Groenlo en daarna gegeten met Teun en Jolanda. De temperatuur was inmiddels flink gedaald, dus de truien moesten weer aan. Na het diner was het zoeken naar een zitplaats in de lounge om nog wat te drinken. We wilden het niet te laat maken om goed uitgerust aan de terugreis te beginnen.