Suikermolenvallei & Trinidad

Na een goed ontbijtbuffet vertrokken we om half 9 naar Trinidad aan de zuidkust. We doorkruisten de Sierra del Escambray en maakten daarna twee stops in de Suikermolenvallei oftewel Valle de los Ingenios. Deze vallei staat samen met Trinidad op de werelderfgoedlijst  van UNESCO. De uit Haïti gevluchte Franse kolonisten brachten aan het eind van de 18e eeuw hun kennis van de suikerrietteelt hier naar toe. De suikerproductie zorgde voor een hoge welvaart waarvan vooral de adellijke families in Trinidad profiteerden. Het zware werk op de plantages kostte veel slaven het leven. Toen de suikerprijzen in 1857 kelderden, was het snel gedaan met de suikerrietteelt en de welvaart en de vallei en de stad raakten daardoor in verval.

De eerste stop was bij Manaca Iznaga. Op dit landgoed zagen we het landhuis van de familie die hier woonde en de Torre Manaca, van waaruit de slaven op de plantage in de gaten werden gehouden. In de toren hing ook een grote klok die geluid werd om het begin en einde van de werkdag aan te geven of om te waarschuwen voor gevaar, bijv. brand.  We zagen hier voor het eerst een trein en er was een grote markt waarop vooral kleding en kleedjes te koop werden aangeboden. Vanuit de 43 meter hoge toren hadden we een schitterend uitzicht over de Suikemolenvallei.

Na een paar minuten rijden stopten we daarna bij San Isidoro de los Destiladero, een ander landgoed met een suikermolen. We kregen daar een uitgebreide rondleiding van een gids die in het Engels een lang verhaal afraffelde over het hele productieproces van de suiker, de eigenaar van de plantage en het slavenleven. Maar weinigen konden zijn verhaal goed volgen.

Daarna reden we naar het centrum van Trinidad, volgens Eduardo een openluchtmuseum. Trinidad is na de jaren 50 weer tot bloei gekomen dankzij het toerisme. Daardoor konden vele voormalige paleizen en andere belangrijke gebouwen worden gerestaureerd. De meeste doen nu dienst als museum. Voordat we aan de rondwandeling begonnen, konden we eerst lunchen. Na een bezoek aan een museum dat voor ons niet erg tot de verbeelding sprak, begonnen we vanaf het Plaza Mayor aan de wandeling door het drukke centrum.  Het was moeilijk lopen over de ongelijke met keien bestrate straatjes. We kwamen in een 'Templo Yemalla'. Yemalla is een aparte godsdienstige stroming in Cuba. Even verderop kregen we in een bar een 'Canchanchara' aangeboden; dat is een lokaal drankje met water, limoen, honing, ijs en rum. Het smaakte niet bijzonder. Aan het eind kregen we nog een half uurtje tijd om zelf wat rond te kijken maar wij kozen voor een drankje op een terras. 

Daarna reden we met de bus een klein stukje naar de ontmoetingsplaats met de mensen van de casas particularas waar we de komende drie nachten zouden logeren. Wij hadden de bovenverdieping van een huis met een terrasje en ook nog een dakterras. Het zag er allemaal prima uit en we werden hartelijk ontvangen. Onze casa is op korte loopafstand van het centrum, dus wandelden we daar rond 7 uur heen om een restaurantje te zoeken. Dat was niet zo lastig want er waren er volop.