Hue, keizerlijke stad

We vertrokken na weer een lekker ontbijt om half 9 naar de Parfum Rivier oftewel Song Huong. De rivier heeft zijn naam te danken aan de lekkere geuren van een verderop gelegen bos waar hij doorheen stroomt. We voeren in een mooie drakenboot naar de uit 1610 daterende Tien Mupagode (pagode van de Hemelse Dame) met de 21m hoge Toren van de Blijdschapsbron. De Boeddha had hier een hele dikke buik ten teken van geluk en voorspoed. In een open garage zagen we ook de blauwe Austin waarmee de monnik Thich Quang in 1963 naar Saigon reed waar hij zich uit protest tegen het Diemregime in brand stak, een daad waarmee hij wereldnieuws werd.

Vervolgens reden we naar de citadel van Hue, die in 1805 werd gesticht door keizer Gai Long. De citadel omvat de Burgerlijke, de Keizerlijke en de Verboden Purperen Stad. Het is een complex van paleizen, vestingmuren, bastions en grachten. Helaas zijn veel gebouwen waaronder die in de Verboden Stad verwoest door Amerikaanse bombardementen tijdens het Tetoffensief.  De Verboden Purperen Stad was alleen toegankelijk voor de keizer, zijn vrouw, concubines, vrouwelijke bedienden en hof eunuchen.

We kregen een rondleiding van Dan. Hij vertelde o.a. over de negen bronzen dynastieke urnen, die de macht van de negen Nguyen keizers vertegenwoordigen. We bezochten de The Mieu (Tempel van de Generaties) waarin altaren staan voor de negen Nguyen keizers.  Verder bewonderden we het Thai Hoapaleis met de keizerlijke troonzaal, het Dien Thopaleis van de keizerin-moeder met prachtige plafonds en lambriseringen. Ook waren er prachtige poorten te bewonderen. Van de 60 gebouwen in de Verboden Stad was nagenoeg niets meer over.

Na de Citadel reden we naar een familie aan de rand van Hue waar wierookstokje en Vietnamese hoedjes werden gemaakt. Na een paar demonstraties moest er natuurlijk verkocht worden. Els kocht een schilderijtje op canvas voor in onze tuin

Aansluitend konden we genieten van een uitgebreide vegetarische lunch in een nonnenklooster. We werden ook bediend door de nonnen. Het smaakte prima en na afloop kregen we ook nog een rondleiding door het klooster.

Om kwart voor 2 vertrokken we naar een keizerlijke graftombe : tombe van Kai Dinh, de voorlaatste Nguyen keizer, die stierf in 1925, en de laatste die een tombe kreeg. De tombe is tegen een heuvel gebouwd en bestaat uit drie etages. De tombe op de derde verdieping was van binnen werkelijk schitterend. Omdat vele rijkdommen van de keizers werden mee begraven, moest de locatie geheim blijven om plunderingen te voorkomen. Daarom werden de bouwers gedood als het complex af was.

Omdat het bloedheet was, was iedereen blij dat de tour om kwart voor 3 was afgelopen. Na een kort ritje waren we weer bij het hotel en kon iedereen de rest van de dag zelf invullen. De meesten en ook wij kozen er voor om verkoeling te zoeken in en bij het zwembad.

Rond kwart voor 6 zijn we naar het centrum van Hue gewandeld. Je kon hier aan winkels, restaurants e.d. al goed merken dat Zuid Vietnam veel meer westers is. Het was er ontzettend druk en we zagen heel veel westerse toeristen. We zagen in het centrum ook veel minder straatverkoop,  mensen die buiten zitten te eten en smalle steegjes dan in Hanoi. De verkeerschaos is wel hetzelfde, zo niet nog erger dan in Hanoi en het aantal scooters is gigantisch. We hebben ons er tijdens onze Italiaanse maaltijd op een terrasje over zitten verbazen dat er geen ongelukken gebeurden. Onderweg naar het hotel hebben we nog even gewinkeld en eenmaal daar nog wat gedronken met vier reisgenoten.