Soroa - Las Terrazaz
10 januari 2020 - Las Terrazas, Cuba
De hanen kraaiden deze ochtend al om kwart over 4 maar evenals gisteren hielden ze het gelukkig niet heel lang vol. Na het ontbijt verlieten we onze casa en om kwart voor 9 vertrok de bus. De zwelling bij Els' enkel was gelukkig minder dan gisteren en ze kon al wat beter lopen. We reden over de bergen naar de andere kant van de bergketen Cordilleras de Guaniguarico en kwamen zo in de Sierra del Rosario. Daar maakten we een eerste stop bij Soroa. Daar konden we kiezen tussen het bezoeken van een orchideeën tuin of een beklimming naar een waterval. Wij kozen als enigen van de groep voor de orchideeën tuin. Daar hebben we op ons gemak doorheen gekuierd en wat foto's gemaakt van de bloeiende orchideeën. Een uur later vertrokken we naar La Terrazaz. Dar waren in de 18e en 19e eeuw grote koffieplantages die waren opgezet door de Fransen. Ze kapten daarvoor alle bomen op de hellingen. Toen de koffiemarkt in de 19e eeuw instortte a.g.v. de concurrentie uit Brazilië en Colombia bleven de kale hellingen achter en ontstond er veel schade door erosie en aardverschuivingen. In de jaren 70 van de 20e eeuw zette de Cubaanse regering met de boeren uit de streek een project op om het hele gebied te gaan herbebossen. Dat gebeurde op kunstmatig aangelegde terrassen op de berghellingen. De boeren kregen in ruil een huis en werk in een nieuwe nederzetting met allerlei voorzieningen: La Terrazaz. Het gebied zier er nu weer prachtig groen uit
We bevonden ons hier ook op het smalste stuk van Cuba, dat hier slechts zo'n 30 km breed is. Met een lengte van ruim 1200 km is Cuba wel het grootste eiland in het Caribisch gebied.
In La Terrazaz werden we verwelkomd met een cuba libre en daarna gaf een Engelstalige gids ons uitleg over het project. Vervolgens reden we naar een gebouw van een voormalige Franse koffieplantage en daar kregen we na een lekkere lunch uitleg over het werk op de koffieplantages in de 18e en 19e eeuw. Op kleine schaal wordt er nog steeds koffie verbouwd en die konden we aansluitend proeven. Tot slot bezochten we nog een kunstatelier van een kunstenaar die papier recyclede en daar mooie kaarten van maakte. Daarna was het nog een klein stukje naar het Moka hotel. Daar heeft Els eerst met haar enkel in een koud bad gezeten en ik heb foto's van mijn camera overgezet op mijn telefoon en tablet. Omdat we gratis gebruik mochten maken van de minibar, hebben we daarbij een cuba libre gedronken. Het eten in het hotel was niet geweldig en hoewel er vijf ijsgerechten op de kaart stonden, hadden ze er niet één. Dat ze in Cuba dingen niet hebben, zijn we inmiddels echter al wel gewend. Schaarste is een van de problemen in dit land en dat zal wel zo blijven zolang Amerika de handelsblokkade niet wil opheffen
Beterschap voor de enkel!