Goblin Valley SP & Capitol Reef NP

11 juni 2018 - BRYCE, Verenigde Staten

maandag 11 juni
Toen ik vanmorgen wakker werd, was ik ondertussen 68 jaar geworden. Door het tijdsverschil met Nederland ben ik echter wel acht uur langer 67 gebleven. Hooray!
Na het ontbijt heb ik eerst alle Whatsappjes en e-mailtjes met felicitaties gelezen en voor een deel beantwoord. Daarna vertrokken we om 8 uur naar onze eerste bestemming: Goblin Valley SP. Ook de parken die we vandaag en morgen bezoeken liggen in Utah, de mormonenstaat, met Salt Lake City als hoofdstad. Utah is zeer dun bevolkt en is zeer rijk aan delfstoffen, o.a. olie, uranium en zout. Vanwege het grote aantal nationale en staatsparken is daarnaast het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. Toch leven volgens onze reisleider relatief veel mensen in Utah in armoede.
Na ruim anderhalf uur kwamen we aan in Goblin Valley SP, een klein park met schitterende, vreemd gevormde rotsen van Entrada zandsteen. Het is bijna ongelooflijk dat a.g.v. erosie door water en wind zulke kunstwerken kunnen ontstaan. Het park wordt ook wel 'mushroom' park genoemd, omdat veel van de zgn. 'hoodoos' erg op paddenstoelen lijken.
Na een uur rondgewandeld te hebben tussen deze natuurwondertjes vertrokken we naar onze volgende bestemming: Capitol Reef NP. Dat was een rit van anderhalf uur. We maakten er enkele fotostops. De eerste was om de Navajo Dome te fotograferen. Volgens onze reisleider lijkt deze rotsformatie op Het Capitool in Washington en ontleent het park daaraan zijn naam. Niet veel later konden we tijdens de tweede fotostop foto's maken van enkele rotstekeningen, lang geleden gemaakt door indianen. Daarna maakten we een lunchstop in een groene oase waar we aan picknicktafels onder de bomen onze magen konden vullen met de meegebrachte broodjes, salades en fruit. Tussen de picknicktafels liepen hertjes rond, zgn. 'mule deer' vanwege hun ezelachtig grote oren.
Hierna vervolgden we deze lange reisdag op weg naar ons hotel nabij Bryce Canyon.
Onderweg moest de chauffeur één keer op de rem voor een overstekende pronghorn (gaffelbok), na het luipaard het snelste zoogdier ter wereld.(zie foto). We passeerden ook het hoogste punt tijdens dit deel van onze reis: ruim 2900 meter in het Dixie National Forest. Tijdens dit gedeelge van de route reden we door Escalante National Monument (NM), een groot gebied in het zuiden van Utah met afwisselende landschappen. Eerst kwamen we dus door een bosrijk gebied en een half uur later reden we door een groot gebied met een zeer merkwaardig landschap van versteende zandduinen. Echt heel bijzonder en heel mooi! We stopten bij Hell's Back Bone, een uitzichtpunt waar we er mooie foto's van konden maken.
Als er onderweg even niet zoveel te zien was, doodden we de tijd met puzzeltjes maken (Els), foto's van de camera overzetten op de tablet en een eerste selectie maken of gewoon even een dutje doen. Onze reisleider, Peter, had bovendien regelmatig hele uitgebreide verhalen over de meest uiteenlopende Amerikaanse onderwerpen m.b.t. historie, cultuur, politiek en landschappen.
Om half 6 arriveerden we bij het hotel. We kregen wederom een grote kamer met twee grote queensize bedden. Na deze lange reisdag hebben we genoten van een buffetdiner in het nabijgelegen restaurant en daarna nog even geshopt. Morgen gaan we genieten van Bryce Canyon.

Foto’s