Oregan Coast en Olympic NP

9 juli 2018 - Sol Duc River, Verenigde Staten

zondag 8 juli
Deze dag is niet geworden wat we ervan hadden verwacht en is met algemene stemmen tot de minst leuke tot dusver bestempeld.
We vertrokken vanmorgen met zwaar bewolkt en wat mistig weer. Dat was heel vervelend, want daardoor konden we eigenlijk geen goede foto's maken van het mooiste gedeelte van de beroemde kust van Oregon. We hebben dan ook maar een paar stops gemaakt. Ook met het verkeer zat het niet mee. Er waren op deze zondag ook heel veel Amerikanen die de mooie kust van Oregon wilden zien, dus was het erg druk en met 50 km per uur schoot het niet erg op. Omdat we om de 5 - 10 km bovendien door een van de vele kustplaatsjes moesten, leek het heel erg op een autoritje in Nederland. Even na enen reden we in Astoria via een ruim 6 km lange brug over de monding van de Columbia Rivier. Helaas was er geen geschikt plekje om te stoppen, zodat we er geen foto van konden maken, maar gelukkig hebben we internet nog. Na nog een mooi stuk langs de Stille Oceaan ging de route landinwaarts richting Olympic NP. Net buiten het stadje Chinook hebben geluncht aan een picknicktafel aan Black Lake. Van daaruit dachten we zo tussen half 5 en 5 uur bij het hotel te zijn, maar dat viel tegen. We waren in de veronderstelling dat ons hotel bij Lake Quinalt in Olympic NP zou zijn (stond in het road book), maar op de voucher stond dat we naar Sol Duc Hot Springs Resort, ergens in het noorden van het nationale park moesten. Dat was toch een aardig stuk verder. Omdat we Lake Quinalt toch wilden zien, zijn we daar wel naar toe gereden en hebben daar wat gedronken. Daarna maakten we de fout om te gaan rijden zonder de navigatie app aan te zetten. Daardoor misten we de afslag naar ons hotel, waardoor we bijna 50 minuten terug moesten rijden toen we dat in de gaten hadden. Hoewel we daardoor twee keer langs het prachtige Lake Crescent reden, was dat toch balen natuurlijk. Uiteindelijk waren we na een dag met veel teveel kilometers pas tegen half 9 bij het resort. Daar hebben we eerst maar gegeten, omdat de keuken om 9 uur dicht ging. Na een heerlijke maaltijd hebben we ons huisje opgezocht en ons gesetteld. Zonder internet of netwerken bleek het niet mogelijk dit verhaal online te zetten.

maandag 9 juli
Navraag bij de receptie leerde ons deze morgen dat daar ook geen Wi-Fi of mobiel netwerk beschikbaar was, zodat we minimaal de komende 24 uur nog van de buitenwereld afgesloten zouden blijven.
Het resort Sol Duc waar we verbleven dankt zijn populariteit aan de warm waterbronnen. Volgens een oude Indiaanse legende worden de bronnen gevoed door de hete tranen van een draak. Lang geleden zou aan weerszijden van Mount Olympus een draak hebben geleefd, één in de Sol Duc Vallei en de ander in de Elwha Vallei. Ze wisten beide niet van elkaars bestaan tot ze elkaar op een dag boven op de berg tegenkwamen. Beide beschouwden de ander als indringer en er ontstond een gevecht dat jaren duurde. Ze waren echter aan elkaar gewaagd en na vele jaren staakten ze de strijd, erkenden hun nederlaag en trokken zich terug in hun grot. Daar huilen ze nog steeds hete tranen van verdriet.
Sol Duc maakt deel uit van Olympic NP. Dat bestaat voor een groot deel uit gematigd regenwoud met centraal de Olympic Mountains, waarvan Mt Olympus met 2432 meter het hoogste punt is. Het park ligt op een schiereiland in het uiterste noordwesten van de USA en grenst in het westen aan de Stille Oceaan. Behalve het park zelf is de ruige kust van 120 km lengte een toeristische trekpleister. Eigenlijk waren we hier te kort om veel van het park te kunnen zien. Na de lange autorit van gisteren besloten we nl. om de auto deze dag te laten staan.
Na een goed ontbijt zijn we aan het eind van de ochtend een wandeling gaan maken naar de Sol Duc waterval. Dat was een tocht van ongeveer 10 km waar we drieënhalf uur over hebben gedaan. Het was een lastig pad met veel boomwortels en grote stenen en het was nergens vlak. De waterval was niet erg spectaculair (maar ja, welke is dat nog wel als je Iguazú gezien hebt?), maar het was wel een leuke wandeling. Bovendien was het wel lekker om na de lange zit van gisteren de benen eens goed te strekken. In het laatste half uur begon het wat te regenen, maar echt nat werden er er niet van. Terug in ons huisje hebben we de resterende picknick hapjes opgemaakt en een bakske koffie gedronken. Daarna zijn we in de warme bronbaden gaan liggen om onze vermoeide spieren wat te verwennen. Het eerste bad van ca. 38° was goed om te doen, maar in dat van 40+° hebben we het niet lang volgehouden. We waren zo voor de rest van de dag lekker opgewarmd. De rest van de middag hebben lekker relaxed wat zitten lezen, schrijven of puzzelen. Even na 6 uur zijn we een biertje gaan drinken en aansluitend hebben we gegeten. In ons huisje was er nog een bakske koffie en toen op tijd naar bed, omdat we de volgende dag vroeg wilden vertrekken.

Foto’s

1 Reactie

  1. Jerry Cyndee:
    11 juli 2018
    Good to hear from you guys, was a little bid worried something was wrong but you are ok!! Few more days and it will be homeward bound. Hear from you tomorrow.