Nashville

Vanmorgen hebben we ons met de hotel shuttle bus eerst laten afzetten bij de Grand Ole Opry, waarin vanaf 1925 alle country sterren hebben opgetreden en vaak hun doorbraak hebben gemaakt. De show was een populair zaterdagavond radioprogramma van WSN Station en vanwege die populariteit verhuisde het in 1943 van de kleine radiostudio naar het Ryman Auditorium in het centrum van Nashville. Daar trok de show elke zaterdag enkele duizenden country liefhebbers en kreeg de show ook grote landelijke bekendheid. In 1974 verhuisde de show naar het huidige gebouw dat aan de rand van de stad staat. We hebben daar een hartstikke leuke rondleiding gehad met uiteraard de nodige beelden van befaamde shows uit het verleden, maar we mochten ook backstage, in de luxueuze kleedkamers van de artiesten, op het podium en in de imposante zaal. De gids was op zijn Amerikaans overenthousiast. Na dit bezoek vonden we het extra jammer dat we geen betaalbare kaarten voor de show van deze avond konden bemachtigen. 

Na de Grand Ole Opry hebben we even door het nabij gelegen imposante Gaylord Opryland Hotel gelopen. Het was enorm groot en schitterend van binnen met prachtig aangelegde (sub)tropische binnentuinen, inclusief watervallen. Uiteindelijk waren we erin verdwaald en konden we de goede uitgang niet meer vinden waar het shuttlebusje ons weer zou ophalen. Een behulpzame beveiliger heeft ons met zijn auto daar naar toe gebracht, zodat we met het busje terug konden naar het hotel.

Vervolgens zijn we met de auto naar het centrum van Nashville gereden. Daar bleek het nog een hele klus om een betaalbare parkeerplaats te vinden, maar wat verder van het centrum lukte dat uiteindelijk toch. Op weg naar Broadway hebben een heerlijk broodje gegeten en daarna zijn we naar het Ryman Auditorium gewandeld. 

Dit gebouw werd in 1892 gebouwd als gospelkerk in opdracht van Ryman, een rijke zakenman en kapitein. Om meer inkomsten te genereren werden er vanaf begin 20e eeuw ook sprekers, koren en muziekgezelschappen uitgenodigd. Na de dood van Ryman dreigde het gebouw in onbruik te geraken, maar zijn voormalig secretaresse, Lula Naff, nam een extra hypotheek op haar huis om het gebouw te redden. Ze nodigde artiesten uit om te komen optreden. Dat werd meteen een succes en daarna traden steeds meer beroemdheden uit binnen- buitenland op in het auditorium. 

In 1943 kwam dus de Grand Ole Opry naar het Ryman Auditorium en dat werd daarmee de "mother church of country music".  De tv shows van Johnny Cash werden hier ook opgenomen. Na het vertrek van de Grand Ole Opry in 1974 raakte het ondertussen verouderde auditorium in verval, omdat er geen gebruik meer van werd gemaakt. Door inbreng van de lokale bevolking en artiesten werd het in 1994 opgeknapt en nieuw leven ingeblazen en tot op de dag van vandaag zijn er elk jaar weer zo'n 100 shows of concerten. Volgens de introductiefilm die we zagen, is het dan ook "the soul of Nashville".

Na een inleidende film over de geschiedenis hebben we een tour door het gebouw gemaakt. Het was niet zo leuk en indrukwekkend als deze ochtend, maar zeker de moeite waard, omdat we toch weer een stuk muziekgeschiedenis hebben beleefd. 

Hierna hebben we even rondgewandeld om foto's te maken. Toen we aan de rivier zaten, kwamen we op het idee om naar een show in het Bluebird Café te gaan. Op internet las ik dat de show weliswaar was uitverkocht, maar dat er altijd enkele vrije plaatsen waren die op 'first come, first go' basis aan de deur worden verkocht. We zijn toen in een kroeg met leuke live muziek gaan eten en daarna naar het Blue Bird Café gereden. Dat was zo'n 8 km buiten het centrum, maar ondanks de drukte waren we er al voor half 9. We waren de eerste zonder kaartjes, dus waren er nog plaatsen voor ons.

Het was een optreden van vijf songwriters, waarvan één duo, die om beurten een lied zongen. Ze zaten in een cirkel midden in het bomvolle café. Ondanks dat we niet alles konden verstaan wat ze zongen, was het een leuke ervaring en een mooie compensatie voor het gemis van de Grand Ole Opry. Het hele optreden duurde  tweeënhalf uur, zodat het wel een latertje werd.