Dag 12: Van El Calafate naar El Chaltén

We moesten er vanmorgen al om 6 uur uit. Els kon zodoende extra lang genieten van haar 69e verjaardag. Na het ontbijt verlieten we El Calafate en gingen op weg naar El Chaltén. El Calafate dankt haar naam aan een struik met gele bloemen en zwarte bessen. En het verhaal gaat dat je daar zult terugkomen als je die bessen eet. In ons geval klopt dat, want we zullen tijdens deze reis nog twee keer terugkeren in El Calafate. Kort na vertrek droeg Karin (drie jaar stadsdichter van Oisterwijk geweest) een mooi door haar zelf geschreven gedicht voor t.g.v. Els' verjaardag. Na een fotostop voor een mooi uitzicht op Lago Argentino (het grootste meer van Argentinië) reden we naar La Leona, niet meer dan een restaurant met een paar huisjes. Volgens foto's aan de wand zouden de gevluchte Amerikaanse bankrovers Butch Cassidy en Sundance Kid in dit gebied ook actief geweest zijn.
In heel zuid Patagonië kan het weer heel snel veranderen. Met name een felle wind en regen kunnen je verrassen. Vandaar dat we ons in laagjes kleden en een goed winddicht regenjack in de rugzak hebben. Om kwart over 11 waren we bij Lago Viedma van waar Els met een boot een tour ging maken naar de Viedma gletsjer. Ik ging ook met de boot naar de Viedma gletsjer om daar vervolgens een trekking tocht over de rotsen naar de gletsjer te maken. Onze Spaanse gids Nathalia gaf onderweg tekst en uitleg over het rotsgesteente en de gletsjer. De tocht was best wel pittig, omdat er geen paden waren en er continue geklauterd en geklommen moest worden. De uitzichten op de gletsjer maakten dit echter allemaal de moeite waard. De Viedma gletsjer behoort net als de Perito Moreno gletsjer tot het nationaal park Los Glaciares. In de afgelopen twee jaar is de Viedma gletsjer 1 km korter geworden maar ook breder. De totale hoogte is 200 meter waarvan 150 m onder water. Het middenstuk van de gletsjer gleed tot ca vijf jaar geleden gemiddeld 2 meter per dag naar beneden; nu is de snelheid gemiddeld 6 m per dag. Door de opwaartse druk van het water breken elke dag grote stukken van de voorkant af. Wij hoorden ook een stuk met veel geraas in het meer vallen. De totale trekking duurde drie uur. Daarna voer de boot nog kort voor de gletsjer langs voordat we terugkeerden naar het vertrekpunt. Na een uurtje varen waren we daar om half 6. Toen bleek dat Els, Henk en Charlotte drieënhalf uur op ons hadden moeten wachten. Dat was uiteraard niet leuk en van tevoren ook niet bekend. Tegen zessen waren we bij het hotel in El Chaltén. Na een korte uitleg over wandelingen die we morgen zouden kunnen maken, hebben we op de kamer alle felicitatie appjes en mailtjes gelezen en ons voorbereid op de rest van de avond. Na een aperitiefje in de bar van het hotel zijn we met Karin, Ton, Ria en Nico gaan eten in een klein en gezellig restaurantje. Tijdens het eten kwam een Argentijnse straatmuzikant wat liedjes op zijn gitaar spelen. Op verzoek heeft hij nog een speciaal Argentijns verjaardagslied voor Els gezongen. Na nog een afzakkertje in de bar van het hotel was het toch weer bijna 12 uur. Een lange dag dus.