Hanoi

Onze tweede dag in Hanoi begonnen we na het ontbijt met een riksja tour door het drukke, oude centrum: een hele belevenis om volop deel uit te maken van het chaotische verkeer. Iedereen die hier een voertuig bestuurt, lijkt zijn eigen verkeersregels te hebben. Mijn riksja bestuurder bleef heel rustig en loodste zijn riksja moeiteloos door alle hectiek heen. Onderweg zagen we veel Vietnamezen, gezeten op kleine krukjes, op straat hun ontbijt eten. Het was ook mooi om te zien hoeveel groenten, fruit of andere koopwaar ze hier op de fiets mee kunnen nemen en met zijn vieren op een scooter kan hier ook. De riksja rit eindigde voor het waterpoppentheater. 

Vandaar reden we met de bus naar het Ho Chi Min mausoleum, dat gelegen is in de Franse wijk met vele statige huizen.
Ho Chi Min riep na de Japanse bezetting in 1945 de republiek Vietnam uit en na de onafhankelijkheidsoorlog met Frankrijk werd hij in 1954 officieel president en bleef dat tot zijn dood in 1969. Hij wordt beschouwd als de vader des vaderlands en ligt opgebaard in het speciaal voor hem gebouwde mausoleum. We moesten aansluiten in een enorme rij, maar alles verliep zo gedisciplineerd dat we na ruim 20 minuten toch binnen waren en om het bed, met daarop de grote leider, konden lopen. (Vraag is natuurlijk of dat werkelijk Ho Chi MIn is)  Vervolgens hebben we nog een tijd rondgewandeld over het hele complex en zagen o.a. de auto's die Ho Chi Min geschonken kreeg van zijn Russische vrienden, zijn werkvertrekken en het huis op palen waarin hij uiterst sober woonde.

Aansluitend bezochten we de kleine houten Eénzuilige Pagode (Chua Mot Cot), gebouwd in 1049. De toenmalige keizer die nog geen troonopvolger had, liet de pagode bouwen uit dankbaarheid dat zijn nieuwe jonge keizerin hem een zoon had geschonken. Eerder had hij een droom gehad waarin een godin hem een jongetje gaf.

Na het mausoleum reden we naar de Tempel van de Literatuur. Een tempel is altijd gewijd aan een bepaald persoon, een pagode is gewijd aan Boeddha. Deze tempel was gewijd aan Confucius en werd in de 11eeuw tijdens de Lydynastie gebouwd. Rondom de tempel was vroeger ook een school voor jongens met adellijk bloed die hier werden opgeleid tot mandarijn. Zowel de tempel als de school werden gesticht door de toenmalige keizer. We bezochten de altaren van de keizer en Confucius. De aanwezige Vietnamezen gingen op hun knieën om te bidden en offerden geld. Er waren ook kalligrafen waarbij je je naam in het Vietnamees kon laten schrijven. Het tempelcomplex was nogal groot en we hadden te weinig tijd om alles te kunnen bekijken. 

Hierna reden we terug naar het centrum voor een Vietnamese lunch van acht gangen. Het restaurant waarin we lunchten was heel lang en smal. Deze lange smalle huizen zie je vaak in Vietnam, omdat de prijs voor de eerste vierkante meters aan de straatkant het hoogst is.

Aansluitend vertrokken we naar een waterpoppenshow. Die show was in een privé huis en we werden daar hartelijk ontvangen met thee en iets lekkers. Na een hele uitleg over de traditie van het waterpoppenspel in de familie en hun optredens in o.a. Londen en Los Angelos liepen we naar de derde verdieping voor de show. Het was knap hoe de poppenspelers het poppenspel uitvoerden, maar erg geweldig vonden de meesten het niet. We kregen na de show ook nog uitleg over het maken van de poppen.

Na de waterpoppenshow reden we met de bus weer terug naar het centrum, waar we eerst Vietnamese Dong gingen pinnen. Als multimiljonairs hebben we daarna met enkele reisgenoten langs het Hoan Kiemmeer gewandeld en we hebben foto's gemaakt van de beroemde rode Huchbrug. Daarna hebben nog wat gewinkeld en zijn daarna teruggekeerd naar het hotel.

We hebben de dag samen met acht reisgenoten afgesloten met een gezellig en heerlijk etentje in Hanoi Garden.