Bryce Canyon NP

dinsdag 12 juni
Vanmorgen konden we uitslapen maar we waren om half 8 toch wakker. We hadden daarom tijd genoeg voor het ontbijt. Om 9 uur vertrok de bus naar Bryce Canyon. Een ritje van slechts enkele minuten. Bryce Canon kreeg al in de jaren 20 van de 20e eeuw de status van nationaal park. Het park ligt op 2400 meter hoogte en wordt beschouwd als een van de mooiste parken in de USA. Dat komt door de vele kleuren a.g.v. mangaan- en ijzeroxide in de 'hoodoos' (rotspijlers tot wel 60 m hoog) die zijn ontstaan door water-, wind- en ijserosie.
We reden eerst naar Bryce Point, waar we al een eerste indruk kregen van de fantastische creaties van de natuur. We hebben deze dag ook weer heel veel foto's gemaakt, maar die zullen slechts een indruk geven van wat we zagen. Je moet het zélf gezien hebben om de ware schoonheid en grootsheid te ervaren zoals wij dat vandaag ook hebben mogen beleven. Van Bryce Point reden we naar het volgende uitzichtpunt (Inspiration Point) en vandaar wandelden we naar Sunset Point. En ondertussen maar foto's maken. Bij Sunset Point is Els bij Frans & Thea en nog enkele reisgenoten gebleven om nog een stuk te wandelen langs de rand van de canyon. Samen met zes andere reisgenoten (Jacco, Rosanne, Marco en zijn vrouw, John en Monique) ben ik via een steil pad naar de bodem van de canyon (op 168 meter diepte) gelopen. Dat leverde onderweg weer schitterende uitzichten op, o.a twee door de natuur gevormde bruggen tussen twee rotsformaties. Deze afdaling was het eerste deel van de Navajo Loop Trail. Vervolgens hebben we ervoor gekozen om de Queen's Garden Trail te volgen. Na een vlak stuk over de bodem van de canyon ging het daarna omhoog, omdat we uiteindelijk bij de Sunrise Outlook moesten uitkomen. Na het eerste stuk klimwerk hebben we wat gegeten en gedronken in de schaduw van een overhangende rots, waar we al snel gezelschap kregen van een paar kleine eekhoorntjes die ook honger hadden. Dit pad is waarschijnlijk zo genoemd, omdat het uitkomt bij een rotsformatie waarin je met enige fantasie het silhouet van koningin Victoria van Engeland kon herkennen. Vanaf die rotsformatie volgde het laatste steile stuk van anderhalve kilometer naar Sunrise Outlook. We hebben in dat laatste deel enkele keren gepauzeerd om te drinken, want het was weer warm én om foto's te maken van de prachtige 'hoodoos' en uitzichten. Nadat we de bovenkant van de kloof bereikt hadden, liepen we terug naar het beginpunt van onze rondwandeling. Alles bij elkaar hadden we tweeënhalf uur gelopen. Vanaf Sunset Point namen we de gratis pendelbus naar het bezoekerscentrum waar we Els en de anderen ook weer zagen. Na wat eten en drinken hebben we toen de tentoonstelling en een mooie film bekeken en zijn daarna met de pendelbus terug naar het hotel gegaan. Daar hebben we eerst alle stof van onszelf en onze kleren afgespoeld en toen ben ik lekker op bed gaan zitten om dit verslag te typen. In het begin van de avond hebben weer genoten van een diner buffet en daarna hebben we nog een stukje gewandeld en wat inkopen gedaan voor de dag van morgen.