Memphis - Clarksdale

Deze morgen verlieten we Memphis. We hadden genoten van de muziek en de muziekgeschiedenis in die stad, maar de stad zelf had weinig indruk gemaakt. Beale Street werd vooral bezocht door toeristen en Main Street is een sfeervolle straat met wat goede restaurants en winkels, maar er waren weinig mensen en er was veel leegstand. De stad kende zijn hoogtijdagen in de jaren 50 en 60 en zoals toen is het tot nu toe nooit meer geworden.

In ongeveer anderhalf uur reden we naar Clarksdale in de Mississippi Delta. Het is een stadje van niks met een centrum van niks dat er op deze snikhete zaterdagmiddag verlaten bij lag en waar niks te beleven viel. De gebouwen zagen er allemaal vervallen uit. Ook de wegen waren niet best en een derde van de inwoners schijnt onder de armoedegrens te leven. Toch wordt Clarksdale door muziekliefhebbers uit de hele wereld bezocht vanwege zijn Delta Blues Museum en vooral voor de Ground Zero Blues Club (eigendom van filmster en regisseur Morgan Freeman), de beste blues club in de USA. Daar gingen wij ook meteen naar toe. Het gebouw zag er niet uit aan de buitenkant. Van binnen was het erg simpel ingericht, maar we keken er wel onze ogen uit. Werkelijk overal stonden namen en ook wij kregen meteen een stift om ergens op een muur, pilaar, stoel, tafel of waar dan ook onze namen op te schrijven en onze aanwezigheid daar te vereeuwigen. Verder hingen er vlaggen, instrumenten, foto's, posters enz. wat het hele interieur lekker rommelig maar ook kleurrijk maakte. Omdat er verder weinig gelegenheden waren om iets te eten, hebben we in Ground Zero geluncht en dat smaakte prima. Het was er niet druk en er was nog geen live muziek, maar het was ook pas kwart over 2.

Clarksdale heeft een rijk muziekverleden en is de geboorteplaats van Ike Turner, die hier zijn carrière begon als radio DJ bij het plaatselijke radiostation en er zijn eerste hit schreef, die in 1951 werd opgenomen in de Sun Studio in Memphis.  Dit nummer, "Rocket 88", wordt alom beschouwd als het eerste rock 'n roll nummer. Op de plantages in de buurt werden blues legendes als BB King en Howling Wolf geboren.

Na het bezoek aan de Ground Zero Blues Club hebben we nog even rondgelopen, maar het was zo heet dat mijn kuiten geroosterd werden. Met de auto zijn we daarom nog even langs een oud maar vermaard artiesten hotel - Riverside Hotel- gereden om een foto te maken. Het hotel was gesloten en leek niet meer in bedrijf te zijn. Daarna zijn we terug gereden naar het hotel. Daar heeft Els zitten puzzelen en ik heb al het Nederlandse en internationale voetbal op Fox Sport gekeken. Om half 7 zijn we op advies van de receptioniste gaan eten bij Levon's en dat was een prima keuze, alleen duurde het allemaal heel lang.

Daarom waren we pas na 9 uur terug in de Ground Zero Blues Club, waar Zach Koch met zijn band optrad. Geweldige muziek! Na half 11 zijn we naar Red's gegaan. Red's is een juke joint oude stijl. Juke joints waren plaatsen waar de zwarte mensen vroeger bijeen kwamen om elkaar te ontmoeten, om muziek te maken, ernaar te luisteren en op te dansen. 'Juke joint' betekent zoiets als 'rommelig geheel'. Dat was Red's ook. Aan de buitenkant leek het meer op een oude garage die al heel lang niet meer wordt gebruikt.  Voordat we gingen eten, had ik een foto van de voorkant gemaakt en ontmoette toen toevallig Big T, die daar vanavond met zijn band zou spelen en hij zei dat we van harte welkom waren. Toen we even na half 11 aankwamen, hoorden we buiten de blues muziek al. Binnen zat het helemaal vol en er werd enthousiast mee geklapt met de muziek en volop gedanst. Er was geen podium in de relatief kleine ruimte. Big T en zijn band zaten midden in het vertrek met het publiek erom heen. De sfeer was uniek en het was een bijzondere ervaring. Na twaalven ging het nog steeds door, maar toen zijn wij terug naar het hotel gereden.