Oregon Trail Interpretive Centre

zondag 24 juni
Deze dag stond als vrije dag of rustdag in ons programma. Helemaal niks doen is ook maar niks, dus besloten we om naar het Oregon Trail Interpretive Centre nabij Baker City te gaan. Dit stond eigenlijk voor morgen gepland, maar door het deze dag te bezoeken konden we meer tijd in het museum spenderen en hoeven morgen minder kilometers te rijden. Het was wel een rit van ongeveer 140 km, maar in de USA stelt dat niks voor. Het was een prachtige route door prairies en heuvels en met heel weinig verkeer. Op de heenweg hebben we in 120 km één motor, twee auto's en een camper gezien die dezelfde kant op reden als wij. We waren om half 12 bij het Oregon Trail I.C.,een museum dat het verhaal vertelt van de Oregon Trail. Dat is een route van 3400 km van Missouri tot de Columbia River in Oregon, die tussen 1810 en 1870 werd gebruikt door pioniers die, vaak met hun gezin, hun geluk in het westen wilden zoeken. Ruw geschat zijn tussen de 300.000 en 500.000 mensen aan deze tocht begonnen. De tocht duurde 150 tot 180 dagen en moest tussen april en oktober afgelegd worden. De ontberingen a.g.v. droogte, stofstormen op de uitgestrekte prairies, onweer, woeste rivieren, het doorkruisen van de Rocky Mountains, aanvallen door indianen enz. kostte zeker 10% van de pioniers het leven. Deze trek naar het westen, ook bijv. Utah en Californië waren einddoel van de pioniers, is een belangrijke gebeurtenis in de Amerikaanse geschiedenis.
Bij het museum stonden de huifkarren die de pioniers gebruikten en in het museum was een indrukwekkende expositie over de geschiedenis, de route en alle ontberingen van de tocht. Er waren ook fragmenten uit dagboeken van een aantal pioniers. We hebben uitgebreid de tijd genomen om alles te zien en er veel erover te lezen. We hebben ook een live presentatie gezien van 'Buffalo Bill', die verhalen vertelde in de gebarentaal die indianen gebruikten. Ook dat was heel leuk. Tot slot zijn we naar de nog zichtbare karrensporen ('ruts') gaan kijken. In totaal hebben we er ruim drieënhalf uur doorgebracht.
Op de terugweg maakten we een stop in Prairie City, een stadje van ongeveer 600 inwoners. In de plaatselijke saloon raakten we aan de bar in gesprek met een oudere man met lang grijs haar en een lange grijze baard. Hij werkte in het plaatselijke museum maar had zelf ook een museumstuk kunnen zijn. We hebben een half uur met hem zitten kletsen over hemzelf, de USA, Nederland, enz. Daarna reden we het laatste stukje terug naar het hotel in John Day. Om half 6 waren we daar en was er nog genoeg tijd om dit verhaal te schrijven en even de samenvattingen van het WK en de GP van Frankrijk te kijken. Om 7 uur zijn we op pad gegaan om te gaan eten.